საქართველო ჩემი სამშობლოა. ადგილი სადაც დავიბადე ფეხი ავიდგი და გავიზარდე.მე მიყვარს ჩემი საქართველო.ქვეყანა რომელიც სამშობლოა არა მარტო ქართველებისა არამედ ახალქალაქელი სომხებისთვისაც.ჩვენ ქართველებზე არანაკლებ გვიყვარს და პატივს მას,ვიცით მისი ფასი და ვამყობთ კიდეც მისი მოქალაქეობით.
მე ჩემს სიყვარულს საქართველოს მიმართ იმით გამოხატავ რომ კარგათ ვსწავლობ ქართული ენა.მომავალშუ კი მინდა საქართველოში დავმკვირდე და აქ ვივარგო.
ქართული ენა ენაა რომელიც უძველესი და ულამაზესი ანბანით არის შექმნილი,ენა რომელსაც მსოფლიო ენის დასაბანად მიიჩნევენ,მე კი დღეს ამაყი ვარ რომ მსოფლიო 14 ანბანთა შორის 2 ანბანს ვფლობ,შემიძლია წერა,კითხვა და ლაპარაკი ამ ენებზე სომხურსა და ქართულ,მშობლიურსა და სახელმწიფო ენებზე.და იცით რა აღმოვაჩინე ბევრი სიტყვაა ისეთი რომელიც სპარსულიდანაა შემოსული და დამკვიდრებული ჩვენს ენებში,ასეთებია ოჯახი,დროშა,არწივი,ჯშმარიტი,ვარდი,სუფრა,თამადა და კიდევ მრავალი გვარ-სახელები რომელთა ფუძე ერთნაირია ან ნათარგამნია.მაგალითად სააკიან და სააკაძე,ელიზბარიან და ელიზბარაშვილი,ოქროიან და ოქროაძე.
განა სამართლიანია რომ ბევრი ჩვენგანი ქართულად კარგად ვერ წერს და ლაპარაკობს?რაღა თქმა უნდა არა!სადაც ცხოვრობ იქაური ქუდი უნდა დაიხყროო, ნათქვიანია ე.ი.პატივი ეცი იმ მიწას რომელიც საცხოვრებლად აგირჩევია,მოსულ ხარ საკუთარი სურვილით,დასახლებულხარ,გაგიშენნია ბაღ-ვენახით,დაგიზრდია შვილები,პატივ ეცი იმ ხალხს რომელმაც გიძმო გულს კარი გაგიღო,გვერდით დაგიდგო,გვერდით დაიყება ჯირშიც და ლხინშიც.დაიცვა და სათანადო პატივით ეპყრობა შენს ენას,კულტურას,წეს-ჩვეულებებს,როგორ შეიძლება რომ ამე ყველაფერის შემდეგ საქართევლო და ქართველი ხალხი გვიყვარდეს და არ სცემდე პატივს? პატივისცემა კი ქვეყნისა და ენის სიყვარულში გამოიხატება,მით უფრო თუ კარგად ფლოს სახელმწიფო ენას ეს ისევ ჩვენ გამოგვაგდება,ჩვენ ვიქნებით სრულფასოვანი მოქალაქეები და ენჯს ცოდნა ჩვენი მომავალი წარმატების საწინდარი იქნება.
მიუხედავად იმისა რომ ქართველები და სომხები განსხვავებულ კულტურისა და ტრადიციების მატარებელი ხალხი ვართ,ეს ხელს არ გვიშლის მეგობრულ ურთიერთობაშშ ჩვენ ხომ ყველაზე დიდ საერთო გვაქვს,ჩვენ ხომ საქართევლო და მის მიმართ დიდი სიყვარული გვაერთიანებს.
ავტორი: ჩნავაიან ასტხიკ