ბავშვობა — ეს არის პერიოდი, როდესაც სამყარო ჯერ კიდევ დიდი სათამაშო ოთახივით ჩანს და ყოველი დღე პატარა თავგადასავალს ჰგავს. მაშინ, როცა პრობლემები მხოლოდ გაფუჭებული სათამაშო ან დაკარგული კანფეტია, სიცოცხლე უბრალოდ ტკბილია. ხშირად მახსენდება ის დღეები და გულში უცნაური სითბო მეღვრება — ეს ჩემი ბავშვობის ტკბილი მოგონებებია.
გავიხსენებ, როგორ დავრბოდით ეზოში მეგობრებთან ერთად და საღამომდე ვთამაშობდით “ბაიბურას”, “კაკლობანას” ან თუნდაც უბრალო დამალობანას. მზის ჩასვლისას სახლში შესვლა გვეზარებოდა — თითქოს ღამის დადგომა ჩვენს სამყაროს წყვეტდა. ყველაზე ბედნიერი ვიყავი მაშინ, როცა ბებიასთან და ბაბუასთან ერთად სოფელში მივდიოდი. ბებიას დაძინებამდე მოთხრობილი ზღაპრები და პირში ჩადებული შაქარყინული წიწიბურა დღესაც მახსენდება, როგორც სიხარულის სიმბოლო.
იყო დრო, როცა ერთი ჩვეულებრივი ნაყინი ისე გვაბედნიერებდა, როგორც ახლა შესაძლოა ვერც ძვირადღირებული საჩუქარი. ან თუნდაც ის დღეები, როცა ზაფხულის არდადეგებზე მთელ კლასს ვხვდებოდით ხანდახან მხოლოდ იმისთვის, რომ გვეკითხა ერთმანეთისთვის: „შენც გამოგიცვლია ხმა?“
ბავშვობის მოგონებები არა მხოლოდ სიხარულს გვგვრის, არამედ ძალასაც გვაძლევს. რთულ დღეებში მათი გახსენება ისეთივეა, როგორც ცხელი ჩაი ზამთრის საღამოს. გვახსენებს, ვინ ვიყავით და რას ვაფასებდით — სიმარტივეს, მეგობრობას და გულწრფელ ემოციებს.
ბავშვობის ტკბილი მოგონებები არასოდეს გვტოვებს. ისინი იქ, გულში ცხოვრობენ და წლების განმავლობაშიც კი იმავე სიმხურვალეს ინარჩუნებენ. ამიტომაც ღირს ხოლმე ხანდახან გაჩერება, თვალების დახუჭვა და ბავშვობის იმ მშვენიერი დღის გახსენება, როცა უბრალოდ ბედნიერი იყავი — უპასუხისმგებლოდ, გულწრფელად და მთელი გულით.
შუადღის მზე ეშვებოდა ძველი ბინის ეზოში, ჩვენ კი პარკინგზე დაგდებულ ძველ საბურავებზე ვისხედით და პეპსის ნახევრად დაცლილ ბოთლს ვაწვდიდით ერთმანეთს. საათები ისე გადიოდა, ვერ ვხვდებოდით — არც დრო გვაწუხებდა და არც ტელეფონების ზარები. ბავშვობა ის დროა, როცა არ იცი, რომ ბედნიერი ხარ. მხოლოდ მერე ხვდები, როცა გაზრდილ თავს იმ კუთხეში ხედავ, სადაც ოდესღაც სამყაროს ცენტრი იყო.
და ბოლოს…
დღესაც, როცა საღამო ზუსტად ისე დაბნელდება, როგორც მაშინ — თითქოს დრო უკან ბრუნდება. და ალბათ ყველა ბიჭს აქვს ასეთი თავშესაფარი მეხსიერებაში: ლატარეა, პურის ქერქი შაქრით, ძველი ეზო და პატარა გამარჯვებები, რომლებიც ყველაზე დიდ მოგებად გეჩვენებოდა.
ბავშვობა — ეს არის დრო, როცა ყველაფერი დიდი იყო: ოცნებები, მეგობრობა და ერთი უბრალო კომპოტიც კი.